பட்டாம்பூச்சி
பின்னால் அலைந்த
பத்து வயதில் தொடங்கியது
பதின்ம பருவத்தில்
பாட்டி மீது விட்ட
புது சைக்கிளில் தொடர்ந்தது
கொய்யா மரமேறி
கொறித்த பழத்தின்
கணக்கில் அம்மாவின் கை
கணக்கும் புரிந்தது
விபத்தில் பட்ட
வலியில், அப்பாவின்
வலிமை தொலைந்து
வலி உதிர்த்த கண்ணீர், வலித்தது
தொலைந்த என்னைத்
தேடிய சகோதரன்
தொடர்ந்து அர்ச்சித்தாலும்
தொட்ட அன்பு வளர்ந்தது
இன்னும் சிலருக்கு
இவள் ஒரு வாய்மூடா எம் பி 3
இருப்பினும் இவளது
இயல்பு இசையே
கையேந்தும் வீணையில்
கான சரஸ்வதியின்
கோபம் புரிந்தாலும்
கைகளைக் கட்டுவதில்லை இவள்
இவளது ரகளைகளின்
இடையே எமனும்
இடர் தர அஞ்சி
இடைவெளி விட்டே
இருக்க மாட்டானோ
டிஸ்கி : எனதுபோன பதிவிற்கு முந்தைய பதிவில் மேடம் வித்யா சுப்பிரமணியம் அவர்கள் எழுதும்படி கூறியிருந்த "ராஜியின் ரகளைகள்"
