"அம்மா! நேத்து ஒரு கதை சொன்னயே! நான் பாதிலயே தூங்கிட்டேன்.இன்னொரு நாள் மறுபடி சொல்றயா?" என்ற என் பெண்ணின் கேள்விக்கு, "என்ன இன்னும் உன் பொண்ணுக்கு கதைலாம் சொல்றயா? என்று
ஆச்சர்யம் காண்பித்தாள் என் சினேகிதி.
"ஏன்?அதனால என்ன?" என்றேன்
"இல்ல.பதினாறு வயசுப்பொண்ணுக்கு கதை சொல்றது கொஞ்சம் வித்தியாசமா இருக்கே" என்றாள்.
"கதை சொல்றதுக்கும் கேக்கறதுக்கும் கூட வயசெல்லாம் உண்டா என்ன?"
"சின்ன குழந்தைகளுக்குதான் அதுவும் ஒரு பத்து வயசுக்குள்ளதான்
கதை சொல்லி நான் பாத்துருக்கேன்"
"அப்ப அதுக்கு மேல இருக்கறவங்கலாம் கதைகளை விரும்பறதில்லைன்னா
நினைக்கற?"
"அப்படி இல்ல.அதுக்கு மேல அவங்களாவே புத்தகங்கள் படிச்சு தெரிஞ்சுக்க
ஆரம்பிச்சுடுவாங்க"
"எல்லாருக்கும் புத்தகங்கள் படிக்கற வழக்கம் இருக்கறதில்லை.அப்படியே
இருந்தாலும் கூட இப்ப இருக்கற இந்த தலைமுறைகள்ல முக்கால்
சதவிகிதம் பேர் ஆங்கில புத்தகங்கள் மட்டுமே படிக்கறாங்க.ஹாரிபாட்டரையும் எனிட் ப்ளைட்டன் ஸ்டோரிசும் படிக்கற
அளவு இளந்தலைமுறைகள் எத்தனை பேர் பொன்னியின் செல்வனையோ
வியாசர் விருந்தையோ படிப்பாங்கனு நினைக்கற? மேலும் இப்ப இருக்கற
இளந்தலைமுறை ரன்னிங் ரேசுல ஓடறாப்புல எதைத் தேடி ஓடறோம்னு கூட தெரியாம போய்க்கிட்டு இருக்காங்க.அப்படி இருக்கற பல பேருக்கு
புத்தகங்களை தொட நேரமிருக்கறதில்லை.அந்த சமயங்கள்ல ஒருத்தர் மூலமா காதால கதைகள் கேட்டு தெரிஞ்சுக்கறதுல தப்பே இல்ல"
"அது சரி! ஆனா அது என்ன தூங்கற நேரத்துல?"
"ஆங்கிலத்துல இன்டராக்ஷன்னு சொல்ற மாதிரி தூங்கப் போற நேரத்துல
கதை கேக்கறது பல விஷயங்களை கலந்துரையாட வைக்கும்.தூங்கறதுக்கு முன்னாடி கண்ட விஷயத்தையும் நினைச்சு குழம்பி மன அமைதி கெடறதுக்கு பதிலா சிந்தனைக்குரிய விஷயங்களை தூண்டும்.இதைதான நம்ப பாட்டிகளும் அம்மாக்களும் செஞ்சுண்டிருந்தாங்க.நிறைய திண்ணைக் கச்சேரிகள்ல கூட இம்மாதிரி கதைகளும், கதை சொல்வதும் கேட்பதும் இடம்
பெறுவதுண்டு.இதனால இந்த தலைமுறைகளுக்கு காரைக்கால் அம்மையாரையும் ,கூர நாராயண ஜீயரையும், கணபுரத்தாளையும் தெரிய வைக்க முடியும்.மேலும் எல்லாராலயும் எல்லா புத்தகங்களையும் படிச்சு எல்லாத்தையும் தெரிஞ்சுக்க முடியும்னு சொல்லமுடியாது.ஒருத்தருக்கு தெரிஞ்ச கதை இன்னொருத்தருக்கு தெரிஞ்சுருக்க வாய்ப்பில்லாம இருக்கலாம்.அப்ப ராத்திரி நேரத்துல தூங்கறதுக்கு முன்னாடி இதுக்கு கொஞ்சம் நேரம் ஒதுக்கி எல்லாருமே கதை சொல்லிகளா மாறலாம்"
"கரெக்ட்!மானிட்டர் மட்டும் உலகமாகிட்டு இருக்கற நேரத்துல இந்த மாதிரி ரிலாக்ஸேஷன் அவசியம்தான் இப்பலாம்.என்னதான் ஈ ரீடிங்க் எல்லாம் வந்தாலும் இந்த மாதிரி கதைகள் எல்லாம் டவுன்லோட் பண்ணி படிக்கறது சாத்தியமில்லை"
"அம்மா நேத்து எனக்கு கணபுரத்தாள் கதை சொல்லும்போதுதான் தூங்கிட்டேன் ஆன்ட்டி!அதை இன்னிக்கு கேட்டு தெரிஞ்சுப்பேன்"
"நீ மட்டும் இல்ல. நானும் அதை கேட்டு தெரிஞ்சுப்பேன்"
(இது ஒரு உண்மையான உரையாடல்.சற்றும் மாற்றமற்று கொடுக்கப் பட்டுள்ளது)
டிஸ்கி : இதில் குறிப்பிடப் பட்டுள்ள கணபுரத்தாள் கதை எனக்கு மற்றொன்றை நினைவுபடுத்துகிறது.எழுத்தாளர் வித்யா சுப்ரமணியம் அவர்கள் எழுதிய
"அக்னி புத்திரி" (பிரமிக்கவைக்கும்பெண்மணிகள்) என்ற புத்தகம்தான் அது.இந்த புத்தகத்தைப் பற்றி ஒரு பதிவு எழுத வேண்டும் என்று ஒரு
ஆவல் நீண்ட நாட்களாக உண்டு.ஆனால் விமர்சனமாக அல்ல.ஒருபார்வையாகத்தான்.சந்தர்ப்பம் ஏற்படும் பொழுது எனது கருத்தைப் பதிகிறேன்
ஆச்சர்யம் காண்பித்தாள் என் சினேகிதி.
"ஏன்?அதனால என்ன?" என்றேன்
"இல்ல.பதினாறு வயசுப்பொண்ணுக்கு கதை சொல்றது கொஞ்சம் வித்தியாசமா இருக்கே" என்றாள்.
"கதை சொல்றதுக்கும் கேக்கறதுக்கும் கூட வயசெல்லாம் உண்டா என்ன?"
"சின்ன குழந்தைகளுக்குதான் அதுவும் ஒரு பத்து வயசுக்குள்ளதான்
கதை சொல்லி நான் பாத்துருக்கேன்"
"அப்ப அதுக்கு மேல இருக்கறவங்கலாம் கதைகளை விரும்பறதில்லைன்னா
நினைக்கற?"
"அப்படி இல்ல.அதுக்கு மேல அவங்களாவே புத்தகங்கள் படிச்சு தெரிஞ்சுக்க
ஆரம்பிச்சுடுவாங்க"
"எல்லாருக்கும் புத்தகங்கள் படிக்கற வழக்கம் இருக்கறதில்லை.அப்படியே
இருந்தாலும் கூட இப்ப இருக்கற இந்த தலைமுறைகள்ல முக்கால்
சதவிகிதம் பேர் ஆங்கில புத்தகங்கள் மட்டுமே படிக்கறாங்க.ஹாரிபாட்டரையும் எனிட் ப்ளைட்டன் ஸ்டோரிசும் படிக்கற
அளவு இளந்தலைமுறைகள் எத்தனை பேர் பொன்னியின் செல்வனையோ
வியாசர் விருந்தையோ படிப்பாங்கனு நினைக்கற? மேலும் இப்ப இருக்கற
இளந்தலைமுறை ரன்னிங் ரேசுல ஓடறாப்புல எதைத் தேடி ஓடறோம்னு கூட தெரியாம போய்க்கிட்டு இருக்காங்க.அப்படி இருக்கற பல பேருக்கு
புத்தகங்களை தொட நேரமிருக்கறதில்லை.அந்த சமயங்கள்ல ஒருத்தர் மூலமா காதால கதைகள் கேட்டு தெரிஞ்சுக்கறதுல தப்பே இல்ல"
"அது சரி! ஆனா அது என்ன தூங்கற நேரத்துல?"
"ஆங்கிலத்துல இன்டராக்ஷன்னு சொல்ற மாதிரி தூங்கப் போற நேரத்துல
கதை கேக்கறது பல விஷயங்களை கலந்துரையாட வைக்கும்.தூங்கறதுக்கு முன்னாடி கண்ட விஷயத்தையும் நினைச்சு குழம்பி மன அமைதி கெடறதுக்கு பதிலா சிந்தனைக்குரிய விஷயங்களை தூண்டும்.இதைதான நம்ப பாட்டிகளும் அம்மாக்களும் செஞ்சுண்டிருந்தாங்க.நிறைய திண்ணைக் கச்சேரிகள்ல கூட இம்மாதிரி கதைகளும், கதை சொல்வதும் கேட்பதும் இடம்
பெறுவதுண்டு.இதனால இந்த தலைமுறைகளுக்கு காரைக்கால் அம்மையாரையும் ,கூர நாராயண ஜீயரையும், கணபுரத்தாளையும் தெரிய வைக்க முடியும்.மேலும் எல்லாராலயும் எல்லா புத்தகங்களையும் படிச்சு எல்லாத்தையும் தெரிஞ்சுக்க முடியும்னு சொல்லமுடியாது.ஒருத்தருக்கு தெரிஞ்ச கதை இன்னொருத்தருக்கு தெரிஞ்சுருக்க வாய்ப்பில்லாம இருக்கலாம்.அப்ப ராத்திரி நேரத்துல தூங்கறதுக்கு முன்னாடி இதுக்கு கொஞ்சம் நேரம் ஒதுக்கி எல்லாருமே கதை சொல்லிகளா மாறலாம்"
"கரெக்ட்!மானிட்டர் மட்டும் உலகமாகிட்டு இருக்கற நேரத்துல இந்த மாதிரி ரிலாக்ஸேஷன் அவசியம்தான் இப்பலாம்.என்னதான் ஈ ரீடிங்க் எல்லாம் வந்தாலும் இந்த மாதிரி கதைகள் எல்லாம் டவுன்லோட் பண்ணி படிக்கறது சாத்தியமில்லை"
"அம்மா நேத்து எனக்கு கணபுரத்தாள் கதை சொல்லும்போதுதான் தூங்கிட்டேன் ஆன்ட்டி!அதை இன்னிக்கு கேட்டு தெரிஞ்சுப்பேன்"
"நீ மட்டும் இல்ல. நானும் அதை கேட்டு தெரிஞ்சுப்பேன்"
(இது ஒரு உண்மையான உரையாடல்.சற்றும் மாற்றமற்று கொடுக்கப் பட்டுள்ளது)
டிஸ்கி : இதில் குறிப்பிடப் பட்டுள்ள கணபுரத்தாள் கதை எனக்கு மற்றொன்றை நினைவுபடுத்துகிறது.எழுத்தாளர் வித்யா சுப்ரமணியம் அவர்கள் எழுதிய
"அக்னி புத்திரி" (பிரமிக்கவைக்கும்பெண்மணிகள்) என்ற புத்தகம்தான் அது.இந்த புத்தகத்தைப் பற்றி ஒரு பதிவு எழுத வேண்டும் என்று ஒரு
ஆவல் நீண்ட நாட்களாக உண்டு.ஆனால் விமர்சனமாக அல்ல.ஒருபார்வையாகத்தான்.சந்தர்ப்பம் ஏற்படும் பொழுது எனது கருத்தைப் பதிகிறேன்
